fıkralarım bitti, artık güldüremiyorum hiç kimseyi. hayatı hep denizin üstünde sandılar, kendilerine birer kutu buldular, o kutularda hayatlarını yaşadılar. şimdi dökülünce o kutular denize, görüyorum aşağıdan hepsini, kimileri çırpınmaktalar.
Eriyor kutularınız, kalıplar dayanamaz gerçeklerin mengenesine.