13 Ekim 2008 Pazartesi

Tetris

Zeytin dalı uzatıyorum öfkelerime, hınçlarıma, pisliklerime, kederlerime, nefretime. korkuttunuz beni, titrettiniz, içkiler ve sigaralar içirdiniz.. Defalarca, defalarca ağlattınız beni, tutmuyor ellerim, kapatamıyorum yüzümü, yürüyemiyorum, ağrıyor ayak parmaklarım, ayak serçe parmağım, bir masanın demirine çarpmış gibi...

Ne zamandır söylüyorum kendime, hızlanıyor bu oyun, yetişemiyorum, biriktiriyorum bütün harflerimi. Yan yana getiriyorum Z'leri, T'leri, N'leri.. üstüste koyuyorum, eviriyorum çeviriyorum, tekrar tekrar koyuyorum. Yeni yeni katlar çıkıyorum, katmanlar yaratıyorum, hızlanıyor bu oyun, sıklaşıyor Z'ler, delik deşik ekranım, delikli her yanım, yürüsem bu duvarlarda bir düşerim bir çıkarım...

Tut kolumdan da çek bir kere olsun, acıyor dedim parmaklarım, acıyor her bir damarım, uyuşturuyor kanımı bu damarların içinde ne varsa. Diyorum kendime, oğlum biriktirme bunları, dağıt kenarlara, yüklenme bu kadar parmaklarına. Ama yok, morardı parmaklarım, çivi çakarken parmağıma çekici vurmuş gibi...

Koşuyorum koşu bandında, normal seyrinde her şey, sakin ve tutarlı. Koşuyorum durmadan, dengeli ve sabırlı. Durur gibi oldum bugun. Bir anlığına bile olsa durdum. Geri geri sarmaya başladı her şey, tersine akıyordu bütün sular. Öylesine korktum öylesine ürperdim, dağılıverecekti bütün kumlar, yüzü görünecekti sakladığımın. O kadar kolaydı ki başa donmek, kendimi öylesine bırakmak yeterliydi. Bir an için durmak bile, oylesine sarstı ki beni, korktum, hayallerimde eski bir ben gördüm. korktum. açılıyordu yüzü perde perde, durma'larım artacaktı görüyorum. Donecektim geriye serpe serpe, iyi ki korktum, iyi ki korktum.

Hızlanıyor bu oyun. Üstüme üstüme geliyor harflerim. Yetişemiyorum, ilk bulduğum yere koyuveriyorum. Dağınıklar, anlattığım gibi, hangi tarafa çeksem bilemiyorum. Hızlanıyor hızlanıyor, neresi ki bunun sonu, belli değil mi sonu? Yeter küçük bir dokunuş en tepesine bu kompozisyonun.. Demedim mi sana birader? Biriktirmeyeceksin birader! Görmüyor musun bir yanın hep boş birader! Nereye kadar birader! Anlamıyor musun birader!

Tetriste çubuk beklemenin sonu "Game Over" dır....

2 yorum:

umitgorcum dedi ki...

RİSK ALMAYAN KAHRAMAN OLAMAZ...

demet dedi ki...

oyuna ayak uydurmakta başka bir oyundur... oyunun içinde oyun bundan ibaret herşey...